Co ją tak cieszy?

Odpowiedzi na to pytanie poszukamy dziś w poemacie Zhao Yuanreny, poety i lingwisty, który okazał się też być prawdziwym jajcarzem.

Dziś o dzieciństwie, jeszcze więcej o dzieciństwie i o trzepakach, BMX-ach zapalniczkach i takim jednym kujonie.

Nie powtarzajmy tego! Nigdy! Osobom, których psychika nie jest wypaczona stanowczo odradzamy lekturę, pozostałych zapraszamy, im i tak jest wszystko jedno...

BOLESNE DZIECIŃSTWO

Byłem wtedy małym dzieciakiem. Na naszym osiedlu była moda na rzucanie lotkami. Każdy miał swój zestaw i rzucaliśmy do ulokowanych na podwórku budek. Pewnego letniego dnia, kiedy się bawiłem, podchodzi do mnie starszy brat i mówi "Karol, stań przy budce z rozłożonymi rekami, nie bój się, nic ci nie zrobię". Niczego nieświadom stanąłem i zostałem ugodzony lotką w oczodół, przebiła mi powiekę, na szczęście ominęła oko.

Mojego kumpla goniło dwóch wkurzonych na niego, uzbrojonych w dość pokaźny kamień wielkości ręki, starszych rozrabiaków z naszego osiedla. Uciekał do czasu, aż stanął przede mną, kamień został rzucony.

Ta pani wydaje się być zachwycona możliwością dotknięcia ściany. Czy wiesz co ją wprawiło w stan błogiej euforii?

Możliwość dotknięcia części ciała znanej osoby!

I to dowolnej części ciała - wybór tych podyktowany został miejscem, którym były niemieckie targi erotyczne.

Można sobie zrobić gipsowe odlewy różnych części ciała. Własne lub cudze - na przykład ukochanego aktora, czy aktorki... porno.

Dotyczy to jednak elementów wystających z ciała, jak ręka czy stopa. Gdy chcemy mieć odwzorowane pewne ...hmm... narządy wewnętrzne, pozostaje silikon. Ciekawe tylko, w jaki sposób został wykonany model do tego odlewu. Choć w sumie nieważne - grunt, że daje radość.