Po arabsku islam oznacza… pokój, bezpieczeństwo, a nawet… poddanie się. Muzułmanin z kolei to osoba, która dobrotliwie poddaje się Bogu. Z językowego punktu widzenia muzułmaninem może być każdy, niezależnie od wyznania. Ale o tym, jak wielka jest różnica między teorią a praktyką nieraz już mieliśmy okazję się przekonać.

#2.

Muzułmanów utożsamia się w większości z Arabami - turbany, kwefy i te sprawy. Nie do końca. Islam jest drugą najpowszechniejszą religią świata, zaraz po chrześcijaństwie, ale zaledwie mniej niż 15% jego wyznawców stanowią Arabowie. Muzułmanie odnajdują się w wielu społeczeństwach czy narodach - i naprawdę nie wszędzie wysadzają się w metrze.

#3.

Wbrew temu, co próbują dzisiaj twierdzić najbardziej szalone z wojujących feministek, islam i prawa kobiet to kwestie, które w wielu aspektach wzajemnie się wykluczają. Ale nie we wszystkich - na przykład kobieta, która bierze ślub, zachowuje swoje panieńskie nazwisko. To znak, że pozostaje ona sobą, z własną tożsamością - a nie przechodzi „na własność” męża.

#4.

W Koranie, świętej księdze islamu, pojawia się tylko jedna kobieta - to Maryja, matka Jezusa. Żeby było ciekawiej, w Koranie występuje ona częściej niż w Biblii w Nowym Testamencie. Z Koranu można też więcej dowiedzieć się na jej temat.

#5.

Jihad tłumaczy się powszechnie jako „świętą wojnę”, co nie jest zgodne z prawdą. „Harbun muqaddasa tur”, jak brzmi święta wojna po arabsku, to pojęcie, które nie występuje nigdzie w Koranie. Co więcej, islam oficjalnie potępia wszelkie akty terroryzmu.

#6.

W islamie małżeństwo to nie sakrament - to raczej pewien rodzaj umowy, którą w określonych sytuacjach można za porozumieniem stron rozwiązać. Czekanie na śmierć jednej lub drugiej strony zupełnie nie jest konieczne.

#7.

Islam nieco inaczej postrzega kwestie odpowiedzialności i samodzielności niż chrześcijaństwo. Nas uczą, że od małego jesteśmy grzeszni, a taki jeden dał się powiesić na krzyżu za grzechy, których jeszcze nawet nie zdążyliśmy popełnić. No cóż… okej. W każdym razie w islamie idea grzechu pierworodnego nie istnieje - każdy człowiek sam pracuje na własny rachunek, a jego uczynki decydują o jego losie po śmierci.

Źródła: 1, 2, 3